Ontworming bij honden

Ontworming bij honden

Ontworming bij honden

Wormeieren en larven zitten bijna overal. Zelfs met de meest zorgvuldige hygiënemaatregelen kun je niet altijd voorkomen dat je trouwe viervoeter besmet raakt met deze hardnekkige parasieten. Iedere nieuwe infectie is het begin van een gevaarlijke cyclus. Als je hond besmet is, moet je hem ontwormen. In dit artikel lees je meer informatie over ontworming bij honden.

Infectie is overal mogelijk

Zelfs tijdens de dagelijkse wandeling komt eenhond onvermijdelijk in contact met infectiebronnen: geïnfecteerde soortgenoten en knaagdieren worden als een risicofactor beschouwd. De eigenaar van de hond staat machteloos tegenover deze infectiecyclus. Maar ook thuis ligt het gevaar op de loer: zelfs een goed schoongemaakt hondenhok, een verzorgd huishouden en hoogwaardig hondenvoer zijn geen garantie voor een wormloos hondenleven. Wormeneieren en -larven zijn hardnekkig. Ze nestelen zich op verborgen plekken en blijven zo onopgemerkt tot ze het lichaam van het gastdier binnendringen. Daar doorlopen ze verschillende ontwikkelingsstadia en groeien ze uit tot parasieten.

Andere manieren van besmetting

Er zijn veel manieren om besmet te raken. Bij sommige soorten wormen werken vlooien en andere parasieten als tussengastheer. Weer andere wormen hebben geen tussengastheer nodig om het hondenlichaam binnen te ringen. Hun larven boren eenvoudig door de huid van de viervoeter. In dit geval spreken we van een “percutane infectie”. Zelfs ongeboren pups kunnen door de moeder met wormen worden besmet. Dikwijls komen ook wormen via de melk in het lichaam van de pasgeboren pups terecht. Naar schatting is ongeveer 80%van alle puppy’s besmet met rondwormen.

Rondwormen

Haakwormen, spoelwormen en zweepwormen behoren tot de zogenaamde rondwormen. Rondwormen verblijven het liefst in de dunne darm van hun gastheer en kunnen dagelijks tot 200.000 eieren produceren. De besmetting met een worm manifesteert zich meestal door vermagering, bloedarmoede en diarree. De bloedzuigende darmparasiet is ook een gevaar voor de mens. Hetzelfde geldt voor rondwormen. Puppy’s besmet met rondwormen vertonen duidelijke symptomen: een dikke worm buik, hoesten en rachitis. Een zweepworm kan wel 7,5 cm lang worden en veroorzaakt vaak darmontsteking, vermagering en een snel verlies van kracht. Er bestaan echter geen aanwijzingen dat ze gevaarlijk zijn voor de mens.

Lintwormen

Er zijn verschillende soorten lintworm. Vier daarvan zijn bijzonder wijdverspreid:

  • Dipylidium caninum

    Een lintworm met een lengte van een halve meter, waarvan de witachtige ledematen aan rijstkorrels doen denken. Soms blijven losse onderdelen aan de uitwerpselen of vacht van de besmette hond plakken. Dit maakt de diagnose makkelijker. Indigestie, ernstige jeuk aan de anus en vermagering kunnen tekenen zijn van een lintworminfectie. Dipylidium caninum kan ook gevaarlijk zijn voor mensen.

  • Echinococcus multilocularis (ook bekend als vossenlintworm)

    Deze worm wordt beschouwd als de meest gevaarlijke lintworm voor mensen. Mensen die ermee besmet zijn hebben vaak een beschadigde lever. Dit is de kleinste van alle lintwormen (lengte ongeveer 0,4 centimeter). Hij leeft voornamelijk in de dunne darm van vossen. Volwassen wormen stoten kleine ledematen af die worden uitgescheiden in de ontlasting van de vos. Theoretisch gezien zijn de kleine ledematen te vinden op alle struiken en bosvruchten. Vaak worden ze opgenomen door kleine knaagdieren, die als tussengastheer fungeren. Zodra ze gegeten worden door een jachthond wordt de vossenlintworminfectie opnieuw overgedragen. De aanwezigheid van vossenlintwormen in het hondenorganisme blijft vaak lange tijd onopgemerkt, omdat zich meestal geen symptomen voordoen.

  • Taenia spp

    Deze lintworm behoort tot een groep lintwormen die tot twee meter lang kunnen worden. Ondanks hun statige lengte blijft Taenia spp vaak onopgemerkt. Infecties met dit soort parasieten verlopen meestal zonder symptomen. Alleen in zeldzame gevallen kunnen indigestie, vermagering en darmobstructie worden waargenomen.

  • Mesocestoides spp.

    Kan een lengte van 2,50 meter bereiken en is zeer onopvallend. Ernstig aangetaste honden lijden echter aan verlies van eetlust en hebben een ruwharige vacht.

Wormen zijn levensgevaarlijk! Ontworming bij honden is dus van groot belang.

Worminfecties worden in het begin vaak niet opgemerkt. De hond maakt een onopvallende indruk en vertoont geen tekenen van een ziekte. Het baasje merkt dus niet dat er een ziekte behandeld moet worden met een ontwormingskuur. Dat is wat worminfecties zo gevaarlijk maakt. Het aantal wormen groeit met de dag en veroorzaakt grote schade aan de hond.

Als de infectie lange tijd onopgemerkt blijft, wordt de ziekte steeds erger. Bloedverlies, bloedarmoede, gewichtsverlies, braken, slechte algemene toestand, obstructie van de darm- en galwegen en zelfs de dood kunnen allemaal ernstige gevolgen zijn. De worminfectie is niet alleen een serieuze bedreiging voor de getroffen hond. Ook mensen en andere dieren kunnen besmet raken door contact met de hond en zelf ziek worden. Kinderen en mensen met afweerziektes lopen bijzonder veel risico.

Ontwormingkuren helpen de vicieuze cirkel te doorbreken

Omdat nieuwe infecties met wormen niet kunnen worden uitgesloten heeft het baasje maar één optie: proberen de worminfectie te beperken. Hoewel een wormkuur ook dient voor de behandeling van zwaar besmette dieren, gaat het er in de eerste plaats om de aanwezigheid van wormen te voorkomen. Daarom moeten ontwormingskuren regelmatig worden uitgevoerd. Onder normale omstandigheden is het voldoende om de hond eens in de drie maanden te ontwormen. Als de hond echter in een gebied leeft waar veel lintworminfecties voorkomen, moet de hond iedere 4-6 weken ontwormd worden. Dit geldt vooral voor jachthonden en herdershonden. Een vakantiereis en een zware vlooienplaag kunnen andere redenen zijn om een extra ontworming bij honden uit te voeren.

Hoe werkt een ontworming bij honden?

Ontwormingskuren bevatten medicijnen die alle stadia van een worm kunnen bestrijden. Ze zijn bedoeld om de ontwikkeling van seksueel volwassen wormen, die eitjes leggen, te voorkomen. Sommige middelen voor ontworming bij honden richten zich op het doden van een bepaalde groep wormen. Andere bestrijden gelijktijdig bandwormen en rondwormen. De dierenarts beslist per hond welk type wormkuur het meest geschikt is.

Het toedienen van de ontwormingskuur is eenvoudig. Er bestaan pasta’s en vloeibare wormkuren die ofwel direct in de mond of via het voedsel van de hond worden gegeven. Voor honden die de kuur niet willen innemen bestaat de zogenaamde “spot-ons”. De dosering van de kuur hangt af van het lichaamsgewicht van de hond. Ontwormingskuren worden over het algemeen zeer goed verdragen. Ze zijn geschikt voor alle honden van alle rassen en kunnen zelfs veilig worden gegeven aan zwangere en zogende dieren.

In onze webshop vind je alle producten voor ontworming van jouw hond. Ook andere producten tegen vlooien en teken bestel je voordelig bij zooplus!

Onze meest behulpzame artikelen
9 min

Loopsheid van het teefje

De loopsheid bij teefjes is een heel normaal, natuurlijk verschijnsel. Toch maken veel hondenbezitters zich zorgen over het vreemde gedrag van het teefje. Ze ergeren ze zich aan vlekken op het nieuwe tapijt en zijn bang voor een ongewenst nestje. Hier lees je wat je over de loopsheid van jouw hond moet weten en hoe je de periode waarin de hond loops is zonder stress kunt doorstaan. Lees hier meer over de loopsheid van het teefje.
6 min

Giardia bij honden

Heeft jouw hond last van terugkerende problemen met maag en darmen? De oorzaak zou Giardia kunnen zijn, die de dunne darm van jouw viervoeter koloniseert. Lees in het volgende artikel alles wat je moet weten over deze eencellige parasieten.
5 min

Atopische dermatitis bij de hond

Atopische dermatitis bij de hond wordt ook wel contactdermatitis en omgevingsallergie genoemd. Het gaat om een chronische ontsteking van de huid (dermatitis), die door contact met bepaalde allergenen (allergie-veroorzakende eiwitten) ontstaat. De allergische ziekte treedt meestal al op vroege leeftijd op, tussen ongeveer 8 maanden en 3 jaar.