Parvovirose

Parvovirosevirussen behoren tot de talrijke gevaren voor de gezondheid van onze trouwe viervoeters. Een bijzonder ernstige vertegenwoordiger is het Canine Parvovirus. Ontdek hoe parvovirose (hondenziekte) zich manifesteert, welke behandelingsopties er zijn en hoe je jouw hond hiertegen kunt beschermen.

Hoe gevaarlijk is parvovirose bij honden?

Parvovirose (hondenziekte) is een zeer besmettelijke infectieziekte die gepaard gaat met zeer ernstige symptomen. Vooral voor jonge en niet-gevaccineerde honden is de kans groot dat het dodelijk afloopt. Als er op tijd met een behandeling wordt gestart, nemen de overlevingskansen echter aanzienlijk toe.

Symptomen: Wat zijn de belangrijkste symptomen van de hondenziekte?

Direct na de besmetting kunnen koorts en algemene lusteloosheid bij de hond optreden. Na een incubatietijd van vier tot zeven dagen leidt parvovirose meestal tot hevig en aanhoudend braken.

Daarna volgt waterige, vaak bloederige diarree die zeer onaangenaam kan ruiken. Door verstoringen in het maag-darmkanaal verliest de hond ook veel vocht, wat leidt tot uitdroging.

Naast het maag-darmkanaal tast het parvovirus het hart en het immuunsysteem van de hond aan, wat leidt tot ontstekingen van de hartspier en secundaire infecties.

Vooral puppy’s, niet-gevaccineerde jonge honden en oude honden kunnen sterven aan de gevolgen van de hondenziekte. Meestal is een sterk beschadigde hartspier dan de doodsoorzaak.

Belangrijkste symptomen van parvovirose in één oogopslag:

• Koorts en lusteloosheid
• Hevig, aanhoudend braken
• Waterige, vaak bloederige diarree
• Uitdroging
• Verzwakking van het immuunsysteem
• Secundaire infecties

Diagnose: Hoe kan parvovirose bij honden worden vastgesteld?

Braken en diarree kunnen verschillende oorzaken hebben. De dierenarts zal daarom tijdens een grondig gesprek met de eigenaar en een algemeen onderzoek op zoek gaan naar relevante informatie.

Als er vermoedens zijn van een infectie met het Canine Parvovirus (CPV), zal de dierenarts vervolgens specifieke onderzoeken starten: Tijdens een bloedonderzoek blijkt doorgaans een tekort aan witte en rode bloedcellen, evenals bloedplaatjes. Daarom staat parvovirose ook bekend als panleukopenie. Panleukopenie betekent een tekort aan alle witte bloedcellen.

Een directe detectie van het virus kan ook via de ontlasting plaatsvinden.

Behandeling: Welke behandelingsmogelijkheden zijn er?

Als de dierenarts parvovirose vroegtijdig herkent, kunnen veel honden worden gered. De zieke dieren hebben een intensieve medische behandeling, die voornamelijk gericht is op het tegengaan van de soms ernstige symptomen van de ziekte.

Aanbevolen therapeutische maatregelen zijn onder andere:

• Infusies tegen vochtverlies
• Antibiotica om secundaire infecties te voorkomen
• Warme dekentjes
• Maagbeschermingstabletten
• Medicijnen tegen misselijkheid
• Pijnstillers

Prognose: Wat zijn de genezingskansen bij parvovirose?

Als parvovirose tijdig wordt gediagnosticeerd en de behandeling onmiddellijk wordt gestart, is de prognose – vooral bij volwassen dieren – meestal zeer goed. De eerste dagen van de parvovirose zijn echter bijzonder gevaarlijk. Als de hond de eerste vier tot vijf dagen overleeft, neemt de overlevingskans weer toe.

De ziekte is echter gevaarlijker voor jonge dieren. Omdat het immuunsysteem van puppy’s nog niet volledig ontwikkeld is, is hun overlevingskans iets lager. Ook niet-gevaccineerde jonge honden hebben een hoger risico om aan de hondenziekte te overlijden.

Oorzaken: Hoe komt het tot de ziekte?

De oorzaak van parvovirose is het Canine Parvovirus 2. Het komt voor in verschillende varianten (a, b en c) die verschillende ernstige ziekteverlopen veroorzaken. Het Canine Parvovirus 2b kan overigens naast honden ook katten besmetten. Het virus is zeer besmettelijk en overleeft lang in de omgeving.

Omdat getroffen dieren last hebben van diarree, verspreidt de ziekteverwekker zich snel (vooral in grotere hondengroepen). Besmetting kan ook indirect plaatsvinden via contact met besmette voorwerpen.

In het lichaam van de hond dringen de virussen door het bloed binnen in cellen met een hoge delingsgraad. Dit omvat vooral het slijmvlies van maag en darm, de hartspiercellen en lymfatisch weefsel zoals het beenmerg. Deze typische verspreiding van het virus in het lichaam verklaart ook de klassieke symptomen van parvovirose – namelijk braken, diarree en lusteloosheid.

Voorkomen: Hoe vermijd ik parvovirose bij mijn hond?

Omdat de hondenziekte zeer gevaarlijk kan zijn voor je hond en potentieel dodelijk kan verlopen, is het belangrijk preventieve maatregelen te nemen.

Vaccinatie

Sinds de jaren 70 is er een vaccin tegen het Canine Parvovirus. In het lichaam van de hond worden antilichamen gevormd en hij wordt niet ziek bij contact met het virus.

Jonge honden worden voor het eerst op acht, twaalf en zestien weken gevaccineerd. Na een jaar herhaalt de dierenarts de vaccinatie, waarmee de basisimmunisatie is voltooid. Daarna moet het om de drie jaar worden vernieuwd.

Beschermingsmaatregelen in geval van ziekte:

Om besmetting van andere honden te voorkomen, moeten hondeneigenaren onmiddellijk preventieve maatregelen nemen als hun hond ziek wordt.

Belangrijk: Omdat besmette dieren het virus ongeveer een week uitscheiden in hun uitwerpselen, moet je jouw hond onmiddellijk isoleren. Zorg ervoor dat je alle voorwerpen in de leefomgeving van de hond laat liggen, zodat het virus zich niet kan verspreiden.

Draag wegwerphandschoenen tijdens het contact met de besmette hond en trek andere kleren aan na het contact. Je moet uitwerpselen onmiddellijk verwijderen en uitwerpselen, voederplaatsen, speelgoed en oppervlakken regelmatig ontsmetten.

Let er bij het kiezen van een ontsmettingsmiddel ook op dat het effectief is tegen het canine parvovirus. Niet alle producten zijn namelijk effectief tegen het virus.