In tegenstelling tot zijn ingewikkelde naam is de Nova Scotia Duck Tolling Retriever, kort „Toller“ genaamd, een slimme en ongecompliceerde hond. De slimme energiebundels zijn vertegenwoordigers van een ras dat niet vaak voorkomt. Maar dankzij hun slimme kopjes en charme bezitten ze genoeg potentieel om veel fans te krijgen.
De vos onder de honden
Het gemiddelde gewicht van deze rashond ligt op de 17-23 kg en ze hebben een schofthoogte van 51 cm. Mannetjes zijn vaak groter dan de vrouwelijke dieren. Het is het kleinste ras van de zes Retriever-rassen, waaronder de beroemde Labrador Retrievers en Golden Retrievers. De Nova Scotia Duck Tolling Retriever wordt vaak verward met de Golden Retriever. Als men nauwkeuriger kijkt, wordt al snel duidelijk dat de Toller qua type leniger en behendiger is dan de Golden Retriever. Zijn vacht is ideaal om in het water te werken: de dubbele vacht is middellang en zacht, de onderwol is nog zachter en erg dicht – optimale waterafstotende eigenschappen, waardoor de Toller beschermd is tegen koud water.
De Nova Scotia Duck Tolling Retriever heeft een „bevedering“ bij de keel, achter de oren, de staart en aan de achterkant van dijbeen en onderbeen. De vachtkleur varieert van oranjerood tot een sterke rode tint. Vaak zijn er witte markeringen aan de poten, bles, borst en het puntje van de staart. Een Toller maakt vaak een opgewekte indruk en lijkt – zoals zometeen te lezen is – niet alleen qua vachtkleur op de vos.
Een zeer gespecialiseerde jager
De naam verwijst naar de oorsprong en het originele gebruik van het ras: Nova Scotia Duck Tolling Retriever kan worden vertaald met „nieuw-schotse eenden aanlokkende apporteerhond“. Nieuw-Schotland (Nova Scotia) is een schiereiland in het oosten van Canada. Hier werd het ras voor het eerst ingezet als eendenjager. Want hun oorspronkelijke gebruik was zeer gespecialiseerd: de Toller moest stokken apporteren die de jager vanuit een verstopplaats naar hem toegooide. De kleurrijke levendige hond trekt door zijn bewegingen watervogels aan zodat ze binnen schootafstand van de jager kwamen. De jager roept zijn viervoeter bij zich en schiet de eenden. Hun nieuwsgierigheid werd hun fataal. Uiteindelijk mag de Nova Scotia Duck Tolling Retriever zijn naam waar maken en de eenden apporteren. Deze tactiek wordt onder jagers „Tolling“ genoemd.
Van Canada naar Zweden
Het ras met de Canadese wortels was in de 19e eeuw vooral in Canada en Amerika geliefd. De oorsprong is niet geheel duidelijk. Men probeerde honden te fokken die net als vossen aan de oever spelen en eenden lokken. Zelfs de oer-inwoners van Nieuw-Schotland jaagden naar dit voorbeeld succesvol met rode honden op wilde eenden. Immigranten zouden dit gekopieerd hebben en doelgericht gefokt hebben met Collies, Spaniels, Setters en de rode indianenhond. Pas tegen het eind van de 19e eeuw werd het ras ook in Europa bekend. Bijvoorbeeld in 1880 in Denemarken en in 1884 in Zweden. Toen waren de honden ook nog onder andere namen bekend zoals „Little River Duck Dog“. Het officiële ras is nog relatief jong: sinds 1946 staat het ras geregistreerd bij de Canadese Kennel Club de Nova Scotia Duck Tolling Retriever. Internationale erkenning ontving de Toller pas aan het begin van de jaren 80 van de 20ste eeuw door de FCI (Fédération Cynologique Internationale), ’s werelds grootste hondenrasvereniging. Vooral in Zweden heeft de levendige hond intussen veel fans: hier leven vandaag de dag meer Nova Scotia Duck Tolling Retriever dan in Canada.
Aard: speelse dwerg
In de ochtend, middag of avond: de Nova Scotia Duck Tolling Retriever is het liefste aan het spelen. Hij is vrolijk en erg oplettend. Hij let altijd op zodat hij zijn volgende taak niet zal missen. Apporteren op het land of in het water is zijn grote passie. Het ras is erg intelligent en leergierig en tegenover zijn baasje erg aanhankelijk en vriendelijk. Tegenover vreemdelingen kunnen Tollers zich ook ongeïnteresseerd en gesloten gedragen. De Toller is niet agressief, maar zal zijn territorium wel blaffend bewaken. De speelse charmeurs zijn niet geneigd om te dwalen of te stropen.
Goede fokkerij als beste gezondheidszorg
Een Nova Scotia Duck Tolling Retriever kan ongeveer 15 jaar oud worden. Ook op latere leeftijd is hij vaak nog erg actief. Het ras is robuust, maar de kans op oogaandoeningen en heup- en elleboogdysplasie (HD en ED) neemt op latere leeftijd wel toe. Zorg er bij het kopen van een Toller voor dat er vooronderzoek gedaan is bij de voorouders, want dit is de beste bescherming. Zelfs oogziekten, waarvoor het ras een genetische aanleg lijkt te hebben, kunnen nu worden uitgesloten door moderne genetische tests. Een andere ziekte die soms voorkomt bij de Toller is SRMA (meningitis arteritis). Opnieuw wordt een erfelijke oorzaak vermoed. Symptomen zijn onder meer plotselinge koorts in combinatie met stijve houding en niet in staat zijn om te bewegen. Cortisontherapie kan snel verlichting brengen, maar het moet maandenlang worden voortgezet – SRMA kan ook chronisch worden. Critici van de raszuivere Toller rechtvaardigen de predispositie van de erfelijke ziekte met de kleine genenpool van het ras, die we hieronder kort zullen bespreken.
Controversie: raszuiver versus kruisingen
Mensen die geïnteresseerd zijn in Tollers moeten zich zeker bezighouden met de controverse rond “raszuiver versus kruisingen in het ras”. Volgens enkele studies heeft het Retriever ras een inteeltniveau van 26 procent wereldwijd. Dit percentage is hoger dan die van volle broers en zussen. Terwijl sommige fokkers en ook de meeste overkoepelende organisaties, waaronder Canada, nog steeds aandringen op het zuiver fokken van het ras, zijn er ook kritische stemmen die het fokken van dieren met zo’n vergelijkbaar genetisch materiaal vanwege de bijbehorende risico’s voor het genetische materiaal als dierenmishandeling beschouwen. Op hun beurt proberen sommige fokkers dit risico te minimaliseren door opzettelijk andere rassen te kruisen. Aanhangers van de zuivere fokkerij moeten op zijn minst de isonomische coëfficiëntenberekening in acht nemen en goed op de hoogte zijn van de stamboom om hondenouders te kunnen kiezen die genetisch gezien zo ver mogelijk van elkaar afstaan. Dit is nodig om de verwantschap laag te houden. Dit werk aan de inteeltcoëfficiënt zou binnenkort kunnen worden vervangen door moleculair genetische methoden voor het bepalen van verwantschap. Bij welk kamp een Toller-fokker ook hoort; bij dit ras is genetische kennis van groot belang. Elke hondenfokker zou dat moeten hebben.
Verzorging voor natuurliefhebbers
Het sluike waterafstotende lange haar heeft weinig verzorging nodig: een paar keer per week borstelen is voldoende. De lange haren aan de poten en oren moeten regelmatig uit de war worden gehaald of gekamd worden. Over het algemeen is de Toller niet geschikt voor schoonmaakfans. Dat heeft ook te maken met zijn voorliefde voor water – zelfs modderplassen kunnen voor de rode dwergen als bad dienen. Vooral tijdens de rui verliezen Tollers veel haren – borstel jouw viervoeter in deze tijd wat vaker zodat er minder haren in de kamer terechtkomen.
Opvoeding: de Toller als vrolijke scholier
Wie een Nova Scotia Duck Tolling Retriever als metgezel heeft, heeft over het algemeen een viervoeter aan zijn zijde met een grote „will to please”. Dat betekent: de hond wil bij zijn baasje in de smaak vallen. Dit is een groot voordeel voor de opvoeding van de hond die er plezier in heeft commando’s op te volgen. Ook beginners onder de hondenvrienden moet het lukken om een Toller gehoorzaam te maken. Daarvoor moeten ze een basiswoordenschat van hondentaal hebben en consequent zijn. Ook trucjes leert de slimme hond graag. Met een duidelijke lijn en zonder hardheid kan de Toller dus makkelijk worden opgevoed. Voor een optimale opvoeding is het het beste als je met jouw pup een hondenschool bezoekt.
Bezigheid met spel & plezier
De oorspronkelijke eenden-apporteerder houdt ook van zwemmen en apporteren en een combinatie van beide. Bovendien houdt de Toller van alles waarbij hij zijn hersenen moet gebruiken en uithoudingsvermogen nodig heeft: het ras is geschikt voor hondensport zoals Agility, Dog Dancing of Flyball en ook voor een opleiding als reddingshond. Een volwassen Toller gaat graag met je mee als je fietst, jogt of lange boswandelingen maakt. Je moet er echter op letten dat u jouw viervoeter niet als adrenaline-junkie opvoedt, die op zoek is naar de volgende bewegingskick en bijna niet meer tot rust komt. Hecht vanaf het begin waarde aan gezellige uurtjes. Een evenwichtige Toller kan ook van een luie middag in de mand genieten. Bij het bezighouden van de slimme sportieve hond is het optimaal als de hersenen en de neus van de Toller getraind worden. Zo kan de voskleurige viervoeter een trouwe metgezel worden voor actieve met de natuur verbonden mensen.
De beslissing: Toller voor jou?!
Aansluiting bij zijn roedel is voor dit ras noodzakelijk. Het ras is geschikt voor het familieleven – op voorwaarde dat de familieleden sportieve mensen zijn. Bij mensen die graag op de bank zitten zoekt de rode hond zelf een bezigheid, wat onprettig kan zijn. Over het algemeen kunnen ook hondenbeginners goed overweg met een Nova Scotia Duck Tolling Retriever. Je moet zich van tevoren echter wel goed inlezen over bezigheden en hondenopvoeding omdat de levendige energie van de opgewekte Toller van begin af aan in goede banen moet worden geleid. Het ras kan over het algemeen ook goed overweg met andere dieren dus het is geen probleem als er ook andere dieren in huis leven. Ga vóór de komst van de viervoeter na of er binnen het gezin iemand allergieën heeft en zorg voor opvang tijdens vakanties of in het geval van ziekte. Tip: dierenvrienden die met de hond op reis willen hebben inmiddels talrijke opties. Een goed opgevoede Toller is ook in sommige hotels een graag geziene gast. Het ras blijft over het algemeen tot op late leeftijd levendig – ook daar moet je voor de komst van de viervoeter rekening mee houden. Natuurlijk heeft hij net als elke hond een basisuitrusting nodig: lijn, borstel, deken, beveiliging voor autoritten, voerbakken en speelgoed. Het is bovendien zinvol om de maandelijkse kosten voor hoogwaardig voer en regelmatige dierenartsbezoeken van tevoren te berekenen en in te plannen – net als mogelijke dierenartskosten in het geval van ziekte.
Nova Scotia Duck Tolling Retriever gezocht?
Je heeft de keuze gemaakt: de Toller is voor jou het beste? Dan kan de zoektocht naar uw droompuppy beginnen! Voordat u begint aan de zoektocht naar een fokker moet je jezelf inlezen over het inteeltpercentage van het ras, zodat je de argumenten van beide partijen kent voor de eerste gesprekken en op basis daarvan een eigen mening kunt vormen. Als je de fokker bezoekt zul je ook de ouders van de pup leren kennen. Je kunt dan vragen stellen over de aard, hun gezondheid en over jouw droompuppy. Ook de fokker zal vermoedelijk een paar vragen aan jou stellen – een goed teken omdat hij ervoor wil zorgen dat zijn pup een goed thuis krijgt. Je krijgt jouw puppy met een gezondheidscertificaat, een stamboomcertificaat en een vaccinatiecertificaat en meestal ook met een chip.
Het is goed mogelijk dat je een tijdje moet wachten op jouw droom-Toller. Zo is het fokken van het ras in Duitsland bijvoorbeeld alleen toegestaan in de Duitse Retriever Club e. V. – daarvoor moeten honden ook verschillende controles ondergaan voordat ze als fokdieren worden toegelaten. Het gaat om verschillende test zoals een karaktertest, heup-, ellenbogen, ogentest etc. Deze gebieden zijn in ieder geval aanknopingspunten waar je jouw fokker op kunt aanspreken. Serieuze fokkers letten bovendien op een goede socialisering, nemen gezondheidsmaatregelen en kiezen de koper van hun pups kritisch uit zodat ze een goed thuis krijgen.
Met het oog op vereiste vakkennis die een fokker zou moeten hebben voor een gezonde fokkerij is een fokker die niet is aangesloten bij een vereniging geen optie omdat de Toller-fokkerij vakkennis eist en het van belang is dat de fokker meer geeft om het dier dan om het geld. Broodfokkers zijn meestal uit op winst. Zij hechten geen waarde aan de gezondheid en socialisatie van de puppy’s en het welzijn van de ouders. Koop ook geen hond uit medelijden want zo houd je het in stand.
Als je een volwassen Toller zoekt, kun je het beste op internet zoeken – sommige regio’s hebben bijvoorbeeld “retriever in nood” -organisaties die de bemiddeling van retrievers op zich hebben genomen en af en toe een Toller hebben die een nieuw thuis zoekt. Omdat dit ras niet vaak voorkomt, is dit eerder een uitzondering. Het is net zo zeldzaam als een Toller-kruising of een volbloed Toller in een dierenasiel.
We wensen je veel plezier met jouw ondernemende Nova Scotia Duck Tolling Retriever!
