Iedere hondenbezitter heeft het vast wel een keertje meegemaakt. Het kan flink schrikken zijn als je hond plots begint te braken. Maar niet elke vorm van braken is een reden tot bezorgdheid. Wanneer kan braken bij honden dan wel gevaarlijk zijn? Lees in het volgende artikel alles wat belangrijk je moet weten als je hond braakt.

Hoe gevaarlijk is braken bij honden?

Braken bij honden, ook wel ‘vomitus’ genoemd, komt vaak voor en kan veel verschillende oorzaken hebben. Als de hond één keer braakt, is dit in de meeste gevallen onschuldig. Als het echter vaker gebeurt of als de algemene gezondheidstoestand van de hond achteruitgaat, is een bezoek aan de dierenarts onvermijdelijk.

Oorzaken: waarom braakt mijn hond?

Het reflexproces bij braken wordt gestuurd door het braakcentrum in de hersenen van de hond. Het braakcentrum wordt gestimuleerd door verschillende prikkels op verschillende plaatsen in het lichaam. Bijna elk orgaan in het lichaam heeft receptoren die het braakcentrum kunnen stimuleren. Daardoor wordt het braken in gang gezet. Bovendien kan het braakcentrum worden gestimuleerd door hogere centra in het centrale zenuwstelsel (CZS).

Mogelijke oorzaken zijn bijvoorbeeld een ontsteking van de hersenen (encefalitis) en tumoren in het CZS-gebied. Ook angst, stress en onaangename geuren kunnen oorzaken zijn. Ook evenwichtsstoornissen, bijvoorbeeld in de vorm van midden- of binnenoorontstekingen, beïnvloeden het braakcentrum. Chemische stoffen die de hond heeft binnengekregen, stoffen die in het lichaam ontstaan als gevolg van stofwisselingsziekten en geneesmiddelen kunnen via het bloed in het braakcentrum terechtkomen en braken veroorzaken.

Als de hond braakt, is dit vaak een teken van een ontsteking of overmatige verdikking van de organen. Dit komt met name voor bij de spijsverteringsorganen zoals de slokdarm, maag, darmen, alvleesklier en lever. De meest voorkomende oorzaken van braken zijn als volgt:

• schrokken van voer;
• eten van bedorven voer of voerintolerantie;
• inslikken van een vreemd voorwerp;
• vergiftigingen;
• maag-darmontsteking;
• gastritis(maagontsteking);
• infectieziekten (parasieten, virussen, bacteriën);
• leverziekten;
• pancreatitis;
• nierziekten;
• diabetes mellitus;
• morbus Addison.

De dierenarts maakt ook onderscheid tussen acuut en chronisch braken. Acuut braken treedt spontaan en plotseling op. Deze vorm is meestal van korte duur of duurt minder dan twee weken. Er is sprake van chronisch braken wanneer de hond meer dan twee weken zonder verbetering moet overgeven.

Hond braakt: wanneer moet ik naar de dierenarts?

Met name als het braken langer aanhoudt of de hond nog andere symptomen vertoont, moet je niet aarzelen en naar de dierenarts gaan. Als de hond verschillende keren kokhalst zonder iets op te braken, als er bloed in het braaksel zit of als de hond een vreemd voorwerp heeft ingeslikt, moet je onmiddellijk naar een dierenarts of een dierenkliniek.

Diagnose: waarom geeft mijn hond over?

Gezien de vele verschillende oorzaken van braken bij honden, kunnen een aantal onderzoeken nodig zijn om de oorzaak vast te stellen. In de eerste plaats is een voorafgaand, nauwkeurig verslag voor de dierenarts noodzakelijk, bijvoorbeeld over het dierenvoer en het tijdstip van braken na het voeren. Verder moet het braakproces worden beschreven om het te kunnen onderscheiden van het symptoom van ‘regurgitatie’ (terugvloeien van voer) of ophoesten.

Het voorafgaande verslag wordt gevolgd door het klinisch onderzoek. Als de dierenarts bij het onderzoek van de hond afwijkingen vaststelt, kunnen verdere maatregelen nodig zijn. Hieronder vallen bloed- en ontlastingsonderzoek, röntgenonderzoek en een echografie. Als je hond chronisch braakt, kan ook een endoscopie of een diagnostische operatie aangewezen zijn.

Hill´s Prescription Diet Canine I/D Digestive Care Hondenvoer met Kip

• vetarm en licht verteerbaar
• met een verhoogd gehalte aan elektrolyten
• met vitaminen, mineralen en belangrijke omega-3– en omega-6-vetzuren

Therapie: hoe wordt braken bij honden behandeld?

Eenmalig braken zonder verdere symptomen vereist vaak geen behandeling. Soms kan het zijn dat de hond in zo’n geval ongeveer 12 uur moet vasten. Je hond moet wel voldoende kunnen drinken. Als je hond vaker braakt maar zijn algemene gezondheidstoestand onaangetast blijft, is een preventieve behandeling vaak voldoende. De dierenarts zal hiervoor anti-emetische medicatie voorschrijven en waarschijnlijk aanraden licht verteerbaar voer te geven.

Opmerking: door een geschikt dieetvoer te kiezen kun je de natuurlijke lichamelijke functies van jouw huisdier ondersteunen. Let echter wel dat dieetvoer geen ziektes kan voorkomen noch genezen. Win altijd het advies van jouw dierenarts in over het juiste dieetvoer voor jouw huisdier.

Als er andere klachten zijn, zoals koorts, lusteloosheid en buikpijn, moeten deze ook worden behandeld en de oorzaak worden onderzocht. Als het braken ernstige oorzaken heeft, moeten ze worden behandeld.

Welke huismiddeltjes helpen als mijn hond braakt?

Als je hond gezond is en een keertje braakt, is het geven van dieetvoer meestal de beste oplossing. Dit kan onder meer (ongekruide en bij voorkeur gestoomde) gevogelte, rijst, aardappelen en kwark zijn. Geef je hond daarnaast meerdere kleine porties gedurende de dag. Anders kan de nog gevoelige maag van jouw hond snel van streek raken. Actieve koolstof is ook een bewezen huismiddeltje tegen braken.

Prognose: hoe zit het met de kansen op herstel als mijn hond braakt?

In de meeste gevallen gaat braken bij honden vanzelf over of is het gemakkelijk te genezen. Maar ook hier hangt het vooral af van de reden waarom de hond braakt. Als je hond braakt omdat hij te veel of bedorven voer heeft gegeten, zal hij zeker snel herstellen. Als bijvoorbeeld een nier- of leveraandoening de oorzaak is, hangt het ervan af hoe goed de onderliggende ziekte kan worden behandeld.

Waarom braakt een hond eigenlijk?

Braken is een belangrijk verdedigingsmechanisme van het lichaam. Door deze beschermende reflex kan het lichaam bijzonder doeltreffend en snel giftige, ongewenste of zelfs vreemde stoffen verwijderen. Bij deze reflex, die na stimulatie in verschillende fasen optreedt, werken de keelholte, de slokdarm, het middenrif, de maag, de buikspieren en de ademhaling samen.

• Misselijkheid (braakneigingen): de eerste fase uit zich bij de hond in slikken, smakken, rusteloosheid, likken aan de lippen, veel speekselvorming en gapen. Het speeksel komt nu tot in de slokdarm en bereidt die voor op de zure inhoud van de maag. Honden eten in deze fase vaak gras.
• Kokhalzen: in de tweede fase trekken de buikspieren en het middenrif samen, terwijl het strottenhoofd en de muil gesloten blijven. Hierdoor ontstaat er een vacuüm, waardoor de maaginhoud via de slokdarm in de muil terecht kan komen. Dit ziet eruit alsof de hond ‘pompende bewegingen’ met de buikwand maakt met een omhoog gekromde rug.
• Braken: tijdens de braakfase wordt de maaginhoud uit de muil gespuugd. Zelfs in deze fase blijft het strottenhoofd gesloten, zodat er geen maaginhoud in de luchtpijp terecht kan komen en ingeademd kan worden. Het braaksel bestaat meestal uit het gedeeltelijk verteerde voer en vloeistof die door gal is verkleurd.

Preventie: hoe kan ik braken bij mijn hond voorkomen?

Vaak is overmatig schrokken van voer de oorzaak is van braken bij honden. In dat geval is het handig om het voer in een anti-schrokbak te geven. Met name bij honden die graag van de vloer eten, moet je voorkomen dat ze iets binnenkrijgen dat geen dierenvoer is. Let dus thuis, maar ook tijdens een wandeling altijd goed op.

Omdat sommige honden gevoelig zijn voor veranderingen in het voer, is het verstandig om plotselinge veranderingen in het voer te vermijden. Stap dus gedurende langere tijd over op een nieuw voer. In de winter moet je zoveel mogelijk voorkomen dat je hond sneeuw eet, omdat dit vaak leidt tot maag- en darmklachten.