Op avontuur: Bernedoodles zijn graag in de natuur.
Bernedoodles zijn pluizige en opvallende charmeurs. Het zijn designer dogs, oftewel nageslacht van twee met elkaar gekruisde pure hondenrassen. Bij de Bernedoodle zijn deze twee rassen een Berner Sennenhond en een Poedel.
Liefhebbers van designer dogs zien het liefst een evenwichtige mix tussen Berner Sennenhond en Poedel voor een mooie Bernedoodle.
Soms maakt de natuur echter korte metten met deze wens: de hond ziet er dan eerder uit als een poedel. Van de Sennenhond is nauwelijks een spoor te bekennen. Andersom kan ook het geval zijn.
De grootte van de Bernedoodle is zeer afhankelijk van de Poedelgenen: bij een kruising met een Koningspoedel heeft het nageslacht een schofthoogte van 45 tot 58 centimeter. Als de Poedel kleiner is, is de Bernedoodle dat ook.
Verdere kenmerken van een mix zijn:
Wollige vacht.
Elegante, gespierde lichaamsbouw.
Bijna alle vachtkleuren zijn mogelijk, van wit tot zwart.
Populair: de typische drie kleuren van de Berner Sennenhond.
Het gewicht is afhankelijk van poedelgenen, maximaal 40 kilogram.
De intelligentie van de poedel wordt gecombineerd met de goedmoedigheid van de Berner Sennenhond. Klinkt dat als een goede mix? Absoluut! Niet alle Bernedoodle voldoen trouwens qua karakter aan dit ideaal.
Sommige neigen, als deels Poedel, tot jagen of zijn levendiger dan hun Doodle-baasje verwacht. Beide ouderrassen zijn, ook als de poedel de reputatie heeft een verwende schoothond te zijn, echte natuurliefhebbers. Ze zijn er dol op bij weer en wind buiten te zijn.
De meeste honden zijn daarnaast vriendelijk tegen mens en dier. Sommige dieren zijn tegenover vreemden eventueel wat afstandelijker. Net als bij iedere hond vergt de opvoeding veel tijd. Meestal laten Bernedoodles zich door beginners echter goed opvoeden.
Qua karakter zijn natuurlijk niet alleen de genen maar ook de socialisatie- en ontwikkelingsfasen van belang. Een verantwoordelijke fokker hecht daar veel waarde aan.
Ondanks het schattige teddybeer-uiterlijk moet je de verzorgings- en houdingsnormen voor een Bernedoodle niet onderschatten.
Vachtverzorging voor gevorderden
De vachtverzorging voor een Bernedoodle is niet voor de poes. De vacht is bij veel honden lang en golvend. Daarom kun je je hond het beste meteen als puppy al aan de vachtverzorging laten wennen.
Hoe meer krullen je hond heeft, des te minder haar hij verliest. Dat maakt de vachtverzorging er echter niet makkelijker op. Als de vacht niet uitvalt, is er een regelmatige scheerbeurt nodig. Je kunt dat of zelf doen of je kunt je hond iedere drie maanden naar een trimsalon brengen.
Als de vacht te lang is, kan de vacht mat en vies worden. Daardoor komt er ook veel vuil in huis. Een onverzorgde Bernedoodle voelt zich ten eerste niet prettig. Binnen korte tijd zal je hond daarnaast gaan stinken.
Ook de oren moeten regelmatig worden gecontroleerd. Bij sommige Bernedoodles is het nodig haar uit het oor te plukken. Vraag hiervoor om advies van je dierenarts.
Alle wat je nodig hebt voor de vachtverzorging van je Bernedoodle vind je in de online shop.
Bij wie past een Bernedoodle?
Past Bernedoodle in een gezin? Zeker weten! Want zowel de Poedel als de goedmoedige Berner Sennenhond kunnen goed met kinderen overweg. Kleine kinderen mogen enkel onder toezicht in de buurt van de hond zijn.
Met katten raken de honden in de regel eveneens snel bevriend. Dit geldt in het bijzonder voor Bernedoodles die als puppy al positief contact met katten hebben gehad.
De Bernedoodle is geen stadshond en moet voor zijn welzijn dagelijks veel tijd buiten doorbrengen. Als je in de stad woont moet je je hond in ieder geval tijd in je eigen tuin kunnen bieden alsmede veel tijd buiten in de natuur.
Het energieniveau van een Bernedoodle kan sterk verschillen: de Poedel is een sportieve allrounder, de Berner Sennenhond is daarentegen wat rustiger.
De lievelingsactiviteit van je Bernedoodle is er dus ook sterk van afhankelijk of je hond meer Berner Sennenhond of meer Poedel in zich heeft. Voor beide gevallen geldt: met de volwassen hond kun je lange uitstappen en wandelingen plannen.
De meeste Bernedoodles zijn daarnaast geschikt voor verschillende opleidingen, zoals voor reddings- of therapiehond. Mantrailing of andere snuffelopdrachten vindt hij daarnaast ook leuk.
Of behendigheid of snelle sporten geschikt zijn is afhankelijk van de lichaamsbouw en het karakter van de desbetreffende hond. Als de mix een groter gehalte Sennenhond heeft, vergen de gewrichten een training met een goede basis. Aangezien Poedels graag nieuwe dingen leren, kunnen veel Bernedoodles bijvoorbeeld met clickertrainig of intelligentiespellen worden vermaakt.
Hoofdproblemen en tumoren als risico bij de Bernedoodle
Een probleem dat vaker bij de Bernedoodle optreedt is te herleiden tot de verschillende vachtstructuur van de ouderdieren. Daarom ontstaan er bij sommige viervoeters huidproblemen.
De gezondheid van de hond is daarnaast afhankelijk van die van de ouderdieren. In tegenstelling tot het fokken van serieuze rashonden moeten de ouderdieren van designer dogs niet per se “op hart en nieren” worden onderzocht. Verantwoordelijke fokkers laten de honden alsnog op erfelijke ziektes onderzoeken.
Erfelijke ziektes bij Bernedoodles
Bij Poedels als ouderdieren moeten fokkers er bijvoorbeeld op letten dat de Poedel bewezen geen heupdysplasie of progressieve retina-atropie heeft.
Ook de Berner Sennenhond kan een neiging tot heupdysplasie hebben. Daarom moeten fokkers de heupen voorafgaand aan het fokken laten onderzoeken. Voor degeneratieve myelopathie, een neurologische ziekte die regelmatig voorkomen bij Berner Sennenhonden, bestaan genetische tests.
Gevaar voor tumoren
Het grootste probleem voor de gezondheid van de Berner Sennenhond is de kwaadaardige histiocytose. Dit is een tumor die de gemiddelde levensverwachting van het ras massief verkort, aangezien veel honden eraan lijden.
Verantwoordelijke Sennen-fokkers proberen middels een genomische fokwaarde honden te vinden en te gebruiken die de ziekte niet doorgeven. Zonder precieze kennis over de ouderdieren en stamboom is deze waarde echter niet te verkrijgen. Daarom komt er bij het fokken van Berner Sennenhonden, alsmede ook voor gemengde rassen, veel know-how bij kijken.
Levensverwachting
Bernedoodles hebben een gemiddelde levensverwachting van zes tot twaalf jaar. Het grote leeftijdsverschil is onder andere gebaseerd op het feit dat Berner Sennenhonden een veel lagere levensverwachting dan Poedels hebben.
Aangezien Bernedoodles designer dogs zijn, zijn er geen door de FCI erkende fokkers. Dat heeft een aantal nadelen: Je ontvangt geen gecertificeerde stamboom en de aanbieders worden niet gecontroleerd door een vereniging.
Er worden niet altijd pure rasdieren gebruikt. Als dat wel gebeurt, kunnen leken nauwelijks herkennen hoe typisch de dieren zijn en of ze werkelijk geschikt zijn voor de fok. Dat maakt het lastig een serieuze aanbieder te vinden.
Vermijd “fokkers” die dit hondenras voor te hoge prijzen van 1.000 euro of meer proberen te slijten. Voor een Bernedoodle is maximaal 600 tot 900 euro een schappelijke prijs.
Let er bovendien op dat de fokker de puppy’s niet voor de negende week afgeeft en dat de hondjes bij de afgifte ontwormd, gevaccineerd en gechipt zijn.
Alternatieve rassen voor de Bernedoodle
Zoek je een grote, knuffelige hond die niet verhaart, slim is en een lange levensverwachting heeft? Geen probleem! Een goed alternatief voor de Bernedoodle is een Poedel.
Mocht je nu een ouderwetse schoothond met een typisch geknipte vacht voor je zien, zoek dan eens een paar foto’s van moderne Poedels op en verdiep je in het karakter van dit ras.
Ook dieren uit het asiel zijn goede alternatieven voor designer dogs. Daar vind je talrijke lieve mixen die een nieuw thuis zoeken.
De Poedel is het oudste ras van de twee en stamt af van de Waterhonden die in heel Europa voor de vogeljacht werden gebruikt. Berner Sennenhonden worden sinds 1907 puur gefokt. Ze waren oorspronkelijk echte allrounders voor het bewaken, vee drijven en trekken van lasten in het Zwitserse katon Bern.
De Bernedoodle zelf is ontstaan toen designer dogs populairder werden. “Fokkers” paren gedoeld twee honden van verschillende rassen om hun positieve eigenschappen met elkaar te combineren. De geliefdste mixen zijn onder andere de Labradoodle, de Cockapoo en de Goldendoodle.
Samenvatting: de Bernedoodle is een sympathieke mengelmoes
Achter benamingen met “-doodle” schuilt vanuit de aanbieder vaak simpelweg het motief een mix voor een hoge prijs te verkopen. De viervoeters zijn echter erg charmant. Als ze goed gesocialiseerd zijn en liefdevol worden opgevoed zijn het sympathische en vriendelijke honden. Het mooie uiterlijk mag echter niet afleiden van het feit dat de vachtverzorging veel tijd in beslag neemt en het energieniveau niet te voorspellen is.
Soeverein en gelaten – zo komt een evenwichtige Cane Corso Italiano over. Officieus is het uit Zuid-Italië afkomstige ras ook bekend onder de naam "Italiaanse Mastiff" of “Italiaanse Molosser”. Buiten Italië wordt het ras steeds bekender. Het ras is vooral geschikt voor sportieve baasjes met veel plaats en hondenervaring.
Een Pinscher in kleinformaat? Vergis je niet! De Dwergpinscher is een ‘echt mannetje’. Wie op zoek is naar een leuk en gezellig schoothondje is bij de Dwergpinscher aan het verkeerde adres. Ondanks zijn grootte heeft de levendige familiehond een enorme drang naar sport en beweging en houdt zijn baasjes flink in beweging.
De pluizige vacht en de grootte maken van de Shiba Inu in eerste instantie een aantrekkelijke metgezel voor veel hondenliefhebbers. Maar het samenleven met de Japanse hond vereist kennis over hondenopvoeding. Je moet het ook leuk vinden om samen met je hond te bewegen.
