De Beierse bergzweethond is een werkhond die vooral wordt ingezet voor het opsporen van gewond of dood wild. Wanneer hij zowel geestelijk als lichamelijk voldoende uitdaging krijgt, is hij ook een lieve, rustige gezinshond. Pups uit officiële foklijnen worden echter alleen verkocht aan jagers die als zweethonden-führer actief zijn.
De Beierse bergzweethond (kortweg BGS-hond) behoort tot de middelgrote hondenrassen. Reuen bereiken een schofthoogte van 47 tot 52 centimeter. Teven worden 44 tot 48 centimeter groot. Het gewicht van een volwassen Beierse bergzweethond ligt tussen 18 en 28 kilo.
Hoe lang groeit een BGS-hond?
Het duurt ongeveer twaalf maanden voordat een Beierse bergzweethond volledig is uitgegroeid. Zijn lichaam is langgerekt, pezig en goed gespierd.
Kenmerkend voor dit ras zijn verder de krachtige poten, de korte hals en de brede kop met edele uitstraling. De ogen van de Beierse zweethond zijn helder en alert, de relatief grote, brede oren hangen omlaag.
Zijn hele verschijning is licht en fijn gebouwd. De taille is slank en het kruis loopt vlak af. De hoog aangezette, middellange staart draagt deze hond horizontaal of licht schuin naar beneden.
Welke vachtkleuren komen voor?
De vacht van de BGS-hond is zo gefokt dat hij tijdens de jacht in het bos nauwelijks opvalt. Ze varieert van roodbruin en roodgrijs tot vaalgeel en is deels gestroomd.
Op de rug en oren is de Beierse bergzweethond donkerder van kleur. In het gezicht draagt dit ras een iets donkerder masker. Verder heeft hij geen bijzondere aftekeningen.
De vacht van de Beierse bergzweethond is kort, glad en ligt dicht tegen het lichaam aan.
Kenmerkend voor de Beierse bergzweethond is de bruine vacht met donkere masker.
Gebruik: Een echte jachthond
De FCI deelt de Beierse bergzweethond in bij groep 6 van de “lopend jachthonden, zweethonden en verwante rassen”, in sectie 2 van de zweethonden. Zweethonden zoals de BGS-hond zijn jachthonden die vooral worden ingezet bij het opsporen van groot wild dat gewond is geraakt.
Goed om te weten: De jachtterm “zweet” verwijst naar het bloed dat uit het lichaam van een dier treedt.
Specialist met een uitstekend spoorgevoel
Wanneer een hert of ree door een jager is geraakt, is het de taak van de Beierse zweethond om het gewonde dier zo snel mogelijk op te sporen. Zo kan het dier met een gerichte schot uit zijn lijden worden verlost.
Zijn fijne neus, jachtinstinct en scherpte op wild zijn de Beierse bergzweethond aangeboren. Hij is een absolute specialist als het gaat om het volgen van aangeschoten wild.
Fok alleen na behaalde werkproef
De FCI, de grootste internationale kynologische organisatie, classificeert dit ras als werkhond met verplichte werkproef. Oftewel: Er mag alleen worden gefokt met honden die deze prestatieproef met succes hebben afgelegd.
Karakter: Moedig, loyaal en rustig
De gerichte fok als jachthond heeft natuurlijk ook invloed gehad op het karakter van de Beierse zweethond. Hij staat bekend als zeer werkwillig, krachtig en onverschrokken.
Trouwe metgezel voor de jacht
Hoewel hij tijdens het werk zeer gefocust en zelfverzekerd is, is de BGS-hond een vrij gemakkelijk te leiden viervoeter. Voor mensen met ervaring in het omgaan met (jacht)honden is dit ras doorgaans goed op te voeden.
Beierse bergzweethonden vinden het heerlijk om samen te werken met hun baasje. Daarbij vertonen ze normaal gesproken geen tekenen van nervositeit of agressie.
Jagers waarderen dit ras dan ook als een trouwe metgezel met uitstekende eigenschappen zoals een stabiel karakter en een duidelijk spoor- en stemgeluid tijdens het volgen van wild.
Is de Beierse bergzweethond een gezinshond?
Voor een jachthond is de Beierse bergzweethond opvallend rustig en evenwichtig. Binnen het gezin is hij aanhankelijk en geduldig, ook met kinderen. Dat geldt echter alleen wanneer hij voldoende aan zijn trekken komt.
Een Beierse zweethond moet zijn jachtinstinct kunnen uitleven en zijn neus kunnen gebruiken. Wanneer hij lichamelijk en geestelijk goed wordt uitgedaagd, ontpopt hij zich tot een mensgerichte, vriendelijke gezinshond.
Tegenover vreemden is de BGS-hond daarentegen wat gereserveerd.
Een klein stadsappartement is geen geschikte omgeving voor een Beierse bergzweethond. Deze levendige, atletische hond voelt zich het best in een ruim huis met tuin of een woning in het groen. Met korte uitlaatrondjes neemt hij geen genoegen.
Hoeveel beweging heeft een BGS-hond nodig?
Wie voor een Beierse bergzweethond kiest, moet veel tijd uittrekken voor lange, stevige wandelingen. Deze honden hebben veel beweging nodig en willen zowel lichamelijk als geestelijk worden uitgedaagd.
Speurwerk is natuurlijk de beste manier om deze jachtlustige, intelligente hond bezig te houden. Het ras is immers gefokt om vrij te kunnen bewegen en gewond of dood wild betrouwbaar op te sporen.
Zeer geschikt voor hondensport
Daarnaast lenen Beierse zweethonden zich goed voor hondensporten zoals mantrailing, agility en obedience. Dankzij hun uitstekende reukvermogen is ook een opleiding tot zoek- of reddingshond goed denkbaar.
Als pure gezelschapshond komt de BGS-hond daarentegen minder goed tot zijn recht vanwege zijn sterke jachtinstinct.
Voeding en verzorging van de Beierse bergzweethond
Honden die, zoals de Beierse bergzweethond, tijdens de jacht worden ingezet, hebben een hogere energiebehoefte dan veel andere rassen. Ze hebben energie- en eiwitrijke voeding nodig. Dat geldt ook voor jonge honden die nog in de groei zijn, evenals voor drachtige teven. Bij oudere honden kan de hoeveelheid voer dienovereenkomstig worden verminderd.
Om maagproblemen en vooral de gevreesde maagtorsie te voorkomen, moet een Beierse bergzweethond na de maaltijd rust krijgen. Spelen, ravotten of wandelen zijn direct na het eten taboe.
Vacht- en nagelverzorging
De korte, gladde vacht van de Beierse zweethond vraagt weinig verzorging. Af en toe borstelen – vooral tijdens de ruiperiode – is voldoende.
Omdat deze honden meestal op een zachte ondergrond zoals bosgrond lopen, slijten hun nagels soms niet vanzelf. Daarom moeten ze regelmatig worden gecontroleerd en zo nodig worden ingekort.
Controleer bovendien de huid van deze werkhond regelmatig op wondjes en teken.
Gezondheid: Nauwelijks erfelijke aandoeningen bekend
Door de strenge fokrichtlijnen en verplichte werkproeven komen erfelijke ziekten bij dit ras nauwelijks voor.
Alleen heupdysplasie (HD) is, net als bij andere grote rassen, een bekend gezondheidsprobleem bij de Beierse zweethond. Honden met heupdysplasie bewegen onregelmatig en hebben moeite met opstaan. De behandeling is intensief en kostbaar, vooral wanneer een nieuw heupgewricht moet worden geplaatst.
Hoe oud wordt een Beierse bergzweethond?
BGS-honden gelden als robuuste dieren die bij goede verzorging gemiddeld twaalf tot dertien jaar oud worden.
Geschiedenis en fok: Relatief jong hondenras
De oorsprong van de Beierse bergzweethond gaat terug tot het midden van de 19e eeuw. In die tijd werden grote jachtgebieden opgesplitst en kwamen er verbeterde vuurwapens met een groter bereik beschikbaar.
Door deze veranderingen in de jacht ontstond behoefte aan een werkhond die uitblonk in spoorvastheid en tegelijkertijd geschikt was voor bergachtig terrein.
Voor de fok van de Beierse bergzweethond werden Wildbodenhunde, Gebirgsbracken en Hannoveraanse zweethonden gekruist. Het doel was een lichtere, wendbaardere hond te creëren die goed overweg kon met het ruige berglandschap van Beieren.
Aan het eind van de 19e eeuw werd het nieuwe ras officieel erkend. De Club voor Beierse bergzweethonden, gevestigd in München, bestaat sinds 1912.
Aanschaf van een Beierse bergzweethond: Alleen voor jagers
Eerst het slechte nieuws: Niet iedere hondenliefhebber kan een Beierse bergzweethond houden. De fok is streng gereglementeerd.
Leken maken weinig kans
Serieuze fokkers, die zijn aangesloten bij de Club voor Beierse bergzweethonden, geven hun pups alleen af aan jagers en erkende zweethonden-führers. Leken maken doorgaans geen kans om een pup van een officiële fokker te krijgen.
Wie verliefd is geworden op het ras en toch graag een Beierse bergzweethond wil hebben, kan zijn geluk proberen bij verschillende dierenbeschermingsorganisaties. Ook rashonden zoals de Beierse zweethond worden namelijk geregeld afgestaan, bijvoorbeeld wanneer ze ziek zijn of ongeschikt blijken voor de jacht.
Beierse bergzweethond: Rasprofiel
Bijzonderheden:
De Beierse bergzweethond is een trouwe metgezel voor jagers en jachtliefhebbers en een ware speurspecialist.
Karakter:
loyaal, evenwichtig, werkwillig
Schofthoogte:
Reu: 47-52 cm
Teef: 44-48 cm
Gewicht:
18-28 kg
Vacht:
Kort, in roodbruin, roodgrijs of vaalgeel, deels gestroomd
Vachtverzorging:
af en toe borstelen is voldoende
Beweging:
heeft lange wandelingen, veel beweging en mentale uitdaging nodig, dol op speurwerk
Geschikt voor beginners:
Wordt doorgaans alleen verkocht aan jagers met ervaring met zweethonden
Blaffen:
blaft niet overmatig
Levensverwachting:
ca. 12-13 jaar
Typische aandoeningen:
nauwelijks erfelijke ziekten bekend
FCI-groep:
6: Lopende jachthonden en zweethonden
Herkomst:
Duitsland
Natalie Decker
“Een leven zonder een Mopshond is mogelijk, maar zinloos”, zei de Duitse komiek Loriot ooit. Ik ben het hier helemaal mee eens en voeg zelfs toe dat dat ook geldt voor een leven zonder paard, kat en konijn! Ik heb hart voor grote en kleine dieren en heb het geluk om over mijn passie te kunnen schrijven als freelance schrijver. Met mijn artikelen wil ik bewustzijn voor dierenwelzijn creëren en dierenliefhebbers handige tips geven.
Een Pinscher in kleinformaat? Vergis je niet! De Dwergpinscher is een ‘echt mannetje’. Wie op zoek is naar een leuk en gezellig schoothondje is bij de Dwergpinscher aan het verkeerde adres. Ondanks zijn grootte heeft de levendige familiehond een enorme drang naar sport en beweging en houdt zijn baasjes flink in beweging.
Soeverein en gelaten – zo komt een evenwichtige Cane Corso Italiano over. Officieus is het uit Zuid-Italië afkomstige ras ook bekend onder de naam "Italiaanse Mastiff" of “Italiaanse Molosser”. Buiten Italië wordt het ras steeds bekender. Het ras is vooral geschikt voor sportieve baasjes met veel plaats en hondenervaring.
De pluizige vacht en de grootte maken van de Shiba Inu in eerste instantie een aantrekkelijke metgezel voor veel hondenliefhebbers. Maar het samenleven met de Japanse hond vereist kennis over hondenopvoeding. Je moet het ook leuk vinden om samen met je hond te bewegen.
