Water- en moerasschildpadden

Water- en moerasschildpadden

Water- en moerasschildpadden

Een speelplaats vol avontuur in jouw huiskamer

Om recht te doen aan de verschillenden leefomgevingen van alle individuele schilpaddensoorten, is het goed om te weten waar de specifieke soort vandaan komt. Vervolgens kun je het aquaterrarium zo inrichten dat uw kleine reptielen zich ook echt thuis kunnen voelen. Als de omstandigheden van de vrije natuur in gevangenschap zijn nagebootst, kun je de schildpadden bij hun natuurlijke gedragingen waarnemen – zwemfases, voeding zoeken, zonnen, rusten, slapen… een speelplaats vol avontuur stimuleert de creativiteit van schildpadden. In dit artikel lees je alles over water- en moerasschildpadden.

Water- en moerasschildpadden, het aquaterrarium

Kommen uit de aquariumbranche zijn meestal niet geschikt voor schildpadden: de meeste aquaria zijn niet diep genoeg om een water- en een landdeel te bouwen. Laat je innerlijke architect los en ontwerp het thuis van de schildpadden naar soort en grootte, maak een schets of bouwtekening en ga hiermee naar een glazenmaker. Dat is zeker de moeite waard, want je wil natuurlijk zo gemakkelijk en praktisch mogelijk kunnen schoonmaken, voeren en verzorgen.

De bodemgrond

Alleen glas is dan wel gemakkelijk schoon te maken, maar niet geschikt voor schildpadden, omdat dit spiegelt. En een kiezelbodem heeft alleen zin als je een filter met bodemstroom heeft. Zo niet, gebruik dan liever geen kiezel. Oké, het ziet er mooier uit. Maar het is veel, veel meer werk en verbruikt hele zeeën aan water, dat je nodig hebt om dit schoon te houden. Dan blijft er eigenlijk nog maar één optie over, om de bodemgrond na te bootsen die de dieren van thuis gewend zijn: leg simpelweg tussen de schuimen onderlegger en het verblijf wat dunne, gekleurde folie. Een paar ronde kiezelsteentjes erbij, die veel schildpadden graag opeten om hun spijsvertering te stimuleren – en klaar is Kees.

Het zoneiland

Voor schildpadden geen luxe, maar noodzaak: water- en moerasschildpadden hebben een eilandje nodig om op te zonnen, dat ze bovendien makkelijk kunnen beklimmen. Idealiter krijgen de schildpadden daar met de juiste lampen de nodige dosis UV. Wat het materiaal van het eilandje betreft, let er op dat het hout per se onbehandeld moet zijn. Boomschors en wortels van alle mogelijke soorten moeten voordat ze in het aquarium gezet worden ‘leegbloeden’. Dit is niets lugubers, hiervoor kun je een oude teil of iets dergelijks met water vullen en deze hier gewoon in laten staan. Zelfs het beste filter ter wereld kan de bruine smurrie die hierbij ontstaat niet de baas. Voorzichtig met takken en schors dat je bij een wandeling vindt: met hun piepkleine bewoners, die u op het eerste gezicht niet zult zien, riskeer je een worminvasie in het aquarium, die vaak de dood tot gevolg heeft.

Verstoppen

Zelfs de schildpadden die aan zonnen verslaafd zijn moeten zich terug kunnen trekken. Niets zorgt voor meer stress bij de diertjes dan continu te kijk moeten zitten. Dat begint al met de locatie van het aquarium: het best is een tochtvrije plek, die de dieren bescherming en hun rust biedt.

Wat je dan ook als verstopgelegenheid in het land- of waterdeel wilt zetten – het zou makkelijk te reinigen, dat wil zeggen altijd uitneembaar, moeten zijn. Maar toch stabiel genoeg, zodat het niet door de dieren ‘uit de weg geruimd’ kan worden. Nieuwsgierige Rambo’s kan het totaal niets schelen, of je de steen als ruststeen bedoelde – als die op het landdeel in de weg staat, moet hij in het water. Die leuke holletjes in het waterdeel zijn alleen dan zinvol, als alle dieren er niet alleen in, maar ook uit kunnen zwemmen. Raakt een schildpad klem en daardoor in paniek, omdat hij niet voor- of achteruitkomt, kan hij snel verdrinken.

De beplanting

De meeste waterschildpadden eten letterlijk al het groen in hun omgeving en houden er helaas geen rekening mee dat je sommige planten misschien als decoratie gekocht had. Zelfs planten op het landdeel die ze kunnen bereiken wordt geplunderd. Bied jouw herbivoortjes groene voederalternatieven aan en beperk je tot kunstplanten, die je simpelweg op het wateroppervlak kunt laten drijven. Ziet er beter uit dan het klinkt en is zoals in de natuur – maar dan langer houdbaar. Kleine schildpadden verstoppen zich graag in zulke drijvende planten en rusten daar uit.

Als het landdeel van het waterdeel is gescheiden, kun je deze beplanten. Bovenop de potgrond een dikke laag kiezelstenen aanbrengen, zodat de schildpadden het water niet met de aarde vervuilen. Alleen erg harde, robuuste planten zijn geschikt. Je kunt grote planten gebruiken als verstopplaatsen en de onderste scheuten afsnoeien. Zo’n soort landdeel is voor moerasschildpadden een waar paradijsje – ze lopen er graag een rondje, en sommige graven zich er ook graag in.

Asclepias- en kunststofplanten zijn een natuurgetrouw alternatief. Ze hoeven niet diep ingegraven te worden, maar zijn gemakkelijk in de meeste materialen in te steken. En ze dienen hetzelfde doel als hun collega’s uit de natuur.

Onze meest behulpzame artikelen
9 min

Axolotl

Sinds een paar jaar geleden is de Mexicaanse salamandersoort Axolotl een regelrechte trend. De vriendelijke blik op zijn gezicht en de opvallende kleuren maken het dier tot een echte blikvanger in ieder huis. Hoewel de axolotl als erg exotisch wordt gezien,  is het diertje relatief makkelijk te verzorgen. In dit artikel kun je alles over deze vissensoort leren.
9 min

Clownvis (Annemoonvis)

De clownvis, hoewel deze vis ook wel bekend staat onder de naam anemoonvis, is die laatste naam eigenlijk de aanduiding van het geslacht Amphipiron. De twee soorten lijken heel erg op elkaar, maar moeten biologisch gezien uit elkaar worden gehouden: enerzijds de driebandanemoonvis (Amphiprion ocellaris), die het bekendste is, anderzijds de perculaclownvis (Amphiprion percula). De anemoonvisjes zijn van nature gevestigd in de Stille en Indische Oceaan en zijn niet met uitsterven bedreigd.
9 min

De kogelvis

De familie van de kogelvissen (Tetraodontidae = viertandige) bestaat uit 25 onderfamilies met in totaal zo’n 200 soorten. Met een grootte van net twee centimeter is de dwergkogelvis (Carinotetraodon travancoricus) het kleinste lid van de familie. De reuzenkogelvis is – zoals de naam waarschijnlijk al verraadt – beduidend groter: deze kan een doorsnede van wel 1,20 meter hebben. Kogelvissen zijn vertegenwoordigers van de hoogontwikkelde beenvissen. In dit artikel lees je alles over de kogelvis.