De "Otti", zoals de otterhound liefdevol wordt genoemd door fans, is een van de vriendelijkste jachthonden. Maar zijn heerlijke koppigheid en grote passie voor de jacht maken hem een maatje wiens houding enige ervaring en geduld vereist.
Leken zouden de otterhound al snel als een gemengd ras bestempelen. Maar zijn look is afgestemd op zijn oorspronkelijke taak: Met een schofthoogte van 69 cm, 61 cm bij teefjes, kan de otterhound door het water waden op plaatsen waar kleinere honden hun grip verliezen.
De ruwe vacht is middellang en vettig, wat gunstig is voor in het water – net als de grote poten, die het verplaatsen in koud water vergemakkelijken. De lange staart hangt, net als de grote flaporen. De kleurvariatie is groot en omvat de volgende kleuren: zwart, zwart/bruin, beige, blauw en crème, lever- en zandkleurig, en grijs.
Geschiedenis
Nomen est omen: de otterhound is een otterjager. Vooral in Groot-Brittannië werd er in de 19e eeuw op otters gejaagd om vijvers te beschermen. Sommige hondenbezitters zagen de otterjacht ook als hobby of waren uit op de vacht van deze weerbare waterdieren. De oorsprong van deze hond ligt in Groot-Brittannië, waar vermoedelijk Franse honden werden gekruist met Britse hounds, waaronder de bloedhond, om een ras te creëren dat goed op waterdieren kon jagen. Bloedhonden hebben zelfs voor honden een superieure reukzin, en dat geldt ook voor de otterhound. Het resultaat van de fok waren robuuste honden die graag uren in het water doorbrengen om op hun prooi te jagen. In de zoektocht naar otters gingen de viervoeters op zoek naar luchtbelletjes die door de otters werden uitgestoten. Het uithoudingsvermogen is vandaag de dag nog steeds een van hun sterkste punten: ze kunnen tot vijf uur lang jagen in het water en tot twaalf uur lang op het land.
Zodra de otterhound een potentiële prooi in zijn vizier had, liet hij dit weten door te blaffen. Het hoogtij van de otterhound duurde slechts een paar decennia. Het ras is ontstaan in de 19e eeuw, maar tegen het einde van die eeuw waren er nog nauwelijks otters om op te jagen, waardoor het aantal otterhounds aanzienlijk verminderde. Pas in 1979 is het ras erkend door de FCI. Tegenwoordig is de otterjacht verboden om de soort te beschermen en is de otterhound zeldzaam geworden. Otterhounds worden soms nog ingezet door jagers om aangeschoten, bloedend wild op te sporen. In Groot-Brittannië staat hij op de lijst van bedreigde hondenrassen: er zouden wereldwijd nog minder dan 1.000 exemplaren over zijn. Hierdoor kennen de meeste actieve fokkers elkaar en werken ze samen om de soort te behouden.
Karakter van de otterhound
Dol op kinderen, goed gehumeurd en in voor elke activiteit. De otterhound is van nature een vrolijke hond, waardoor de oorspronkelijke jachthond aantrekkelijk is voor gezinnen. Maar daar is hij slechts in beperkte mate geschikt voor. De otterhound weet wat hij wil – de wensen van zijn baasje zijn meestal van ondergeschikt belang voor hem. Als je op zoek bent naar een gehoorzame hond, ben je bij deze zelfverzekerde jager aan het verkeerde adres.
Door zijn vriendelijke aard is hij minder geschikt als waakhond, hoewel hij meestal begint te blaffen als er onbekende mensen in de buurt komen. Zijn imposante verschijning kan ervoor zorgen dat mensen niet zomaar je erf op lopen. Het sociale ras kan goed overweg met soortgenoten.
Als je een otterhound wilt opvoeden, heb je een aardige dosis geduld en een snufje humor nodig. Deze koppige jager leert namelijk alleen leert wat hij wil leren. In de basis moet je er in de opvoeding voor zorgen dat je hem goed begeleidt. Maar hij is geen fan van gedisciplineerde gehoorzaamheid en vele commando’s. Als het hem te bont wordt, negeert hij je volledig, al blijft hij wel vriendelijk. Als hij zich iets in zijn hoofd heeft gehaald, houdt hij niet op totdat zijn doel is behaald. Daarom is het noodzakelijk om de juiste mate van gehoorzaamheid te eisen, maar de otterhound tegelijkertijd de mogelijkheid te geven om zijn koppigheid de vrijheid te geven, want dit behoort tot zijn natuur.
Het is raadzaam om met de pup naar een puppycursus te gaan – maar let er bij je keuze op dat de leiding ervaring heeft met honden met een vergelijkbaar karakter, zoals de veelvoorkomende beagles. Aangezien deze viervoeter altijd vriendelijk blijft en niet zal proberen de alfarol op zich te nemen in zijn roedel, manifesteren gebreken in de opvoeding zich meestal in vervelende gewoontes en het feit dat de hond niet komt als deze teruggeroepen wordt. Met een gewicht tot 50 kilogram kan dit ook een probleem zijn als de hond is aangelijnd.
Gezondheid: zijn er veelvoorkomende ziekten bij de otterhound?
De otterhound wordt als robuust beschouwd, maar heeft een genetische risicofactor. Dit komt doordat de genenpoel met slechts circa 1.000 exemplaren wereldwijd, van Nieuw-Zeeland tot Nederland, zeer klein is. Goede samenwerking tussen de bestaande fokkers is van essentieel belang, omdat alleen door de uitwisseling van honden, zelfs over continenten, een gezonde fokkerij kan worden gewaarborgd. Voordat je een pup van dit zeldzame ras in huis neemt, moet je weten in hoeverre de fokker de genetische risico’s heeft geminimaliseerd die een te hoge inteeltfactor met zich meebrengt.
Daarnaast is het ras gevoelig voor heup- en elleboogdysplasie. Daarom moeten ouderhonden beschikken over de juiste gezondheidscertificaten voordat ze worden gebruikt voor de fokkerij. Let erop dat je hond een gezond lichaamsgewicht behoudt om zijn gewrichten veerkrachtig te houden tot op zijn oude dag. Otterhounds tonen ook een verhoogde kans op het ontwikkelen van epilepsie. Aangezien hiervoor vooraf geen tests kunnen worden uitgevoerd, moet de fokker intensief stamboomonderzoek hebben gedaan voordat hij besloot met een bepaalde hond te gaan fokken.
Voeding van de otterhound: hier moet je op letten
Hoe ziet een optimaal dieet eruit voor de otterhound? Let er vooral als je otterhound nog groeit op dat hij geen te energierijk voer krijgt. Dit kan ertoe leiden dat je hond sneller groeit dan goed is voor zijn gewrichten.
Een pup krijgt tot wel vier maaltijden per dag, maar voor een volwassen otterhound is twee maaltijden voldoende, waarna hij de tijd moet krijgen om te rusten om een gevaarlijke maagtorsie te voorkomen.
Wat betreft het optimale voer voor de otterhound zijn er vele meningen en aanbieders, maar er zijn een aantal criteria die iets zeggen over de daadwerkelijke kwaliteit van dierenvoeding. Denk daarbij aan een hoog vleesaandeel en het gebrek aan graan als goedkoop opvulmateriaal.
Er mag geen suiker in snacks zitten. Beloon je viervoeter liever met wat liefde, tandverzorgingssnacks of af en toe met gedroogde kauwsnacks als pens, waar hij wel een tijdje zoet mee is.
Lees meer over het thema hondenvoer en welke voeding geschikt is voor je viervoeter in onze gidsen:
Borstel regelmatig de ruwe vacht van je otterhound – er kunnen namelijk bladeren of takken vast komen te zitten in de dikke onderlaag. Zorg dat je, elke keer dat je je hond borstelt, ook even in zijn hangende oren kijkt. Door deze vorm is er een groter risico op oorontstekingen. Zorg ervoor dat je bepaalde verzorgingsartikelen zoals oorreinigers, tekentangen en nagelknippers in huis hebt zodat je snel kunt handelen als je ze eens nodig hebt.
Is je hond vies? Meestal kun je het vuil gemakkelijk uit de vacht vegen zodra deze is opgedroogd. Toch kan het geen kwaad om de hond als pup al aan een bad te laten wennen, want ook al zijn de honden van dit ras echte waterratten, een badkuip is toch heel iets anders dan in een meer springen. Gebruik een milde hondenshampoo en let erop dat je otterhound geen kou vat. Doe hem alleen in geval van nood in bad. Deze honden mogen niet worden getrimd.
Gebruik gerust tandverzorgingssnacks om hun tanden te verzorgen. Ook rauw rundvlees is hier geschikt voor. Sommige baasjes poetsen de tanden van hun hond met tandpasta en een tandenborstel. Een enigszins complexe, maar onovertroffen effectieve methode om tandsteen bij honden te voorkomen.
Activiteit: wat heeft de otterhound nodig?
Een otterhound houdt van lange uitstapjes in de natuur en het water. Het zou goed zijn om hem regelmatig te laten zwemmen, maar dat kan natuurlijk niet altijd, omdat niet elke otterhound terugkomt als je hem roept. Als de otterhound als gezinshond wordt gehouden, is het essentieel dat je hem activiteiten geeft die bij het ras passen: Flyball of agility zijn leuke hondensporten voor de otterhound. Als hij zijn neus mag gebruiken, is hij al gauw tevreden, vooral omdat hij sporen van een paar dagen oud kan volgen. Train hem om voorwerpen te zoeken of probeer samen te mantrailen – je speurneus zal je dankbaar zijn!
Maar voordat je plezier kunt maken, heeft je otterhound wat training nodig om te weten waar hij heen moet. Doe het rustig aan in het eerste levensjaar en vermijd intensieve hardloopsessies, sprongen en trappen, anders neemt het risico op heupdysplasie toe. Hardlopen, zwemmen of naast de fiets rennen zijn andere opties om je hond de activiteit te geven die hij nodig heeft. Soms werkt het ras ook als therapiehond, omdat hij zo vriendelijk is.
Past een otterhound bij mij?
Heb je ervaring met honden, geduld, een stuk grond in de buurt van de natuur met een hoog hek en heel veel tijd om aan een dier te besteden? Dan kun je een otterhound overwegen. Praat er eens over met andere baasjes van otterhounds voordat je een beslissing neemt en zorg ervoor dat je zo veel mogelijk over het ras te weten komt. Het koppige karakter van deze charmante hond is niet voor iedereen weggelegd.
Ondanks zijn passie voor de jacht is de otterhound geschikt als gezinshond, omdat hij zich heel vriendelijk gedraagt ten opzichte van mensen. Hij speelt graag met kinderen en kan goede vrienden met ze worden. Daarnaast kan hij uitstekend met soortgenoten overweg, vooral omdat het een hond is die traditioneel in een roedel werd gehouden.
Als er vreemden in de buurt komen, begint de otterhound te blaffen, maar daar houden zijn vaardigheden als waakhond ook op. Maak een berekening van de kosten die je de komende jaren zult moeten ophoesten voor je nieuwe huisgenoot. De beslissing om een hond te nemen is een grote verantwoordelijkheid.
Waar vind ik mijn otterhound?
Het vinden van een otterhound is niet gemakkelijke, afhankelijk van de regio waarin je je bevindt. De meeste vertegenwoordigers van het ras bevinden zich in hun thuisland Groot-Brittannië en in de VS, deels ook in Finland en Nederland. In Duitsland zijn er de afgelopen jaren nauwelijks nestjes geboren. Er zijn zelden puppy’s en in het hele land zelfs slechts enkele volwassen honden. Wees er dus voorbereid dat je mogelijk een tijd moet wachten, een eind moet reizen en heel wat onderzoek moet doen voordat je een otterhound in huis kunt nemen. Het is heel goed mogelijk dat je op een wachtlijst terechtkomt en geduld zult moeten hebben.
Hou een oogje open voor verenigingen en fanclubs die zich richten op otterhounds. In Duitsland is er bijvoorbeeld een otterhound-fanclub. Hier kun je niet alleen informatie vinden over fokkers, maar ook ideeën uitwisselen met andere liefhebbers van het ras.
Dergelijke verenigingen of clubs kunnen je ook helpen als je op zoek bent naar een volwassen otterhound. Hoewel het niet vaak voorkomt, kan het gebeuren dat een otterhound uit huis wordt geplaatst. Denk er tegelijkertijd ook goed over na of een gemixt ras uit het asiel of een ander ras een optie voor je is. In het zeldzame geval dat je een zuivere, volwassen otterhound tegenkomt, is dit namelijk een unieke gelukstreffer. Kijk eens rond bij een asiel bij je in de buurt, waar voornamelijk grotere honden op een nieuw thuis moeten wachten. Misschien weet een van die lieve beestjes je wel om zijn pootje te winden.
We wensen je veel plezier met je vriendelijke stijfkop, de otterhound!
Een Pinscher in kleinformaat? Vergis je niet! De Dwergpinscher is een ‘echt mannetje’. Wie op zoek is naar een leuk en gezellig schoothondje is bij de Dwergpinscher aan het verkeerde adres. Ondanks zijn grootte heeft de levendige familiehond een enorme drang naar sport en beweging en houdt zijn baasjes flink in beweging.
Soeverein en gelaten – zo komt een evenwichtige Cane Corso Italiano over. Officieus is het uit Zuid-Italië afkomstige ras ook bekend onder de naam "Italiaanse Mastiff" of “Italiaanse Molosser”. Buiten Italië wordt het ras steeds bekender. Het ras is vooral geschikt voor sportieve baasjes met veel plaats en hondenervaring.
De pluizige vacht en de grootte maken van de Shiba Inu in eerste instantie een aantrekkelijke metgezel voor veel hondenliefhebbers. Maar het samenleven met de Japanse hond vereist kennis over hondenopvoeding. Je moet het ook leuk vinden om samen met je hond te bewegen.
